323. "taste of cherry"-də belə bir cümlə eşitdim "yalnızlığa alışmışam". qeyri-adi cümlə deyil, tez-tez eşidirik, bəlkə elə özüm də nə vaxtsa demişəm bunu. ama məhz indi eşidəndə düşündüm ki, bu, yəni yalnızlığa alışmaq patolojik haldır. normal deyil, təbii deyil, olması gərəkən deyil, insanın yaradılışına tərsdir. eyni intihar fikrinə yaxın durmaq kimi. intihar primitiv baxışda təməl haqq kimi durur. hər insanın yaşayıb-yaşamayacağına qərar vermək haqqı var təəssüratı yaradır. ama biolojik tərəfdən insanın həyatda 2 məqsədi var: həyatda qalmaq və nəslini artırmaq. instinktiv olaraq yaşama tutunmağa proqramlanmış bir canlının öz hür iradəsiylə bu təbiətinə qarşı gəlməsi fiziolojik və ya psixolojik bir anomaliyadan xəbər verir.
yalnızlıq da bu perspektivdən normal deyil. insan sosyal canlıdır, izolyasiya depressiyayla birbaşa əlaqəlidir. ona görə düşünürəm təkliyə alışdığını deyən insan həm də ruhsuzluğa, hissizliyə alışıb.